เจ็บ

เจ็บ......

อยู่ดีๆก็เจ็บขึ้นมา......
รู้สึกอ่อนแอ เมื่อได้ยินเรื่อง.....ครอบครัว....

กำลังอดทนให้ได้มากที่สุด....เพื่อจะทำให้ท่านรู้สึกดี
แม้ตอนนี้ ท่านกำลังต่อสู้อยู่คนเดียว....อยากเป็นกำลังใจให้

เข้าใจสัจธรรมของมนุษย์.....แต่ยังยอมรับไม่ได้....ทำไมหรือ
นั้นนะสิ.....ทำไงดี....กับความเจ็บปวดนี้....
จะทนได้นานซักแค่ไหนกันนะเรา.....

เป็นคนเห็นแก่ตัวที่รั้งท่านไว้.....
อยากให้ท่านอยู่กับเราไปก่อน.....บางทีท่านจะคิดอย่างนั้นหรือเปล่านะ?...

อดทนอีกหน่อยได้ไหม...อย่าเพิ่งจากกันไป....
เพียงยังอยู่เคียงข้างกันไปก่อน.... ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
เราเห็นแก่ตัวไปไหม...ท่านต้องต่อสู้อยู่ตัวคนเดียว....
ท่านต้องเจ็บอยู่คนเดียว....ไม่จริงหรอก...เจ็บเหมือนกัน...เจ็บมากด้วย

ทำไมนะ....ไม่อยากให้ท่านเจ็บ....แต่ไม่อยากให้ท่านจากไปเช่นกัน....
ควรทำอย่างไรดี...กับความเจ็บนี้...จะทนได้เหมือนท่านไหมนะ?...


จะทนได้นานแค่ไหนกันเชียว..ทั้งเราและท่าน....


จะทนรั้งท่านไว้นานขนาดไหนกันหนอ....เรา....
ความเจ็บปวดของเราคนไม่ได้ถึงครึ่งของท่าน....

อดทนจนกว่าจะหายนะท่าน.....กำลังใจของเรานั้น...มีให้เสมอ
ขอเพียงอย่าทิ้งกันไป...ขอแค่นั้น.....มันคงเป็นเรื่องยาก

HOME

HOME
....
..
.
บ้าน...............


นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน...
นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอคนในครอบครัว...
นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้คุยกับคนในครอบครัว...
แม้กระทั่งโทรศัพท์...
มันเป็นความห่างเหินที่...ไม่อยากให้เกิด

ทำไมเราถึงเริ่มไม่อยากกลับบ้าน...
งานเยอะ...
เรียนหนัก...
เหนื่อย...

หลากหลายข้ออ้างที่ทำให้เราไม่คิดถึงบ้าน...
ไม่คิดถึงคนที่รอเราอยู่....

เวลาที่เรามีความสุขกับที่ใดที่หนึ่งมาก
เราจะลืมนึกถึงบ้านที่เราเคยมีความสุขมาก่อน


แต่....

เมื่อไหร่ที่เรามีความทุกข์ จากสิ่งใดๆ...
เราจะหันกลับมามองบ้านเป็นอย่างแรก
ช่างน่าสงสารจริงๆ บ้านเป็นตัวสำรองของใครหลายๆคน


แต่ไม่ว่ายังไง....
แม้เราจะทุกข์บ้าง สุขบ้าง
ทุกครั้งที่เราคิดถึงบ้าน เราจะเห็นว่า...
บ้านยิ้มต้อนรับเราเสมอ....

ขอเพียงอย่าลืมกันก็พอ ............

เริ่ม

เริ่ม......

เคยคิดไหมว่าจุดเริ่มต้นของเราอยู่ตรงไหน
.
..
...
ตั้งแต่ในท้องแม่
...
ตั้งแต่เข้าเรียน
...
ตั้งแต่แต่งงาน
...


นั้นนะสิ ดูเยอะแยะไปหมดเลย

ตั้งแต่เราเริ่มคิดที่จะทำอะไรซักอย่าง มันคือการเริ่มต้นหรือเปล่าน่ะ?
แม้ว่าสิ่งที่เราคิดที่จะทำ เราอาจจะไม่ทำจริงๆแล้วในอนาคต

...

ชีวิตที่ไม่มีการเริ่มต้น คงเป็นอะไรที่น่าเบื่อหน่าย
อยู่ในวงจรชีวิตเดิมๆ แม้เราจะบอกว่าเป็นสิ่งที่เราชอบนะ
มันต้องสักวันที่เราเผลอพูดออกมาว่า "น่าเบื่อว่ะ"

...

แม้แต่เกมที่เราชอบเล่น เพลงที่เราชอบฟัง
หนังสือที่เราชอบอ่าน บางครั้งเราก็ต้องวางมันลง เพื่อเริ่มค้นหาสิ่งที่น่าสนใจ

...

การเริ่มสิ่งใหม่ๆ เหมือนเราสร้างวงจรใหม่ๆ ที่เราอาจจะไม่เคยเจอ
เมื่อเราเบื่อหน่ายมันอีกครั้ง เราก็เริ่มใหม่อีกครั้ง

...

แต่บางครั้งก็เริ่มใหม่ของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน
บางคนเริ่มทันทีเมื่อคิด
 บางคนกำลังรั้งรอเพราะกลัวที่จะเริ่มใหม่
เสียดายกับวงจร วงกลมเดิมๆ ที่เราคิดไว้ว่า มันสวยที่สุดในชีวิต
บางทีถ้าเราเริ่มวาดวงกลมใหม่ มันอาจจะสวยกว่าเดิมก็เป็นได้
แต่มันคงไม่ใช่ทุกครั้งไปสินะ


....