เจ็บ......
อยู่ดีๆก็เจ็บขึ้นมา......
รู้สึกอ่อนแอ เมื่อได้ยินเรื่อง.....ครอบครัว....
กำลังอดทนให้ได้มากที่สุด....เพื่อจะทำให้ท่านรู้สึกดี
แม้ตอนนี้ ท่านกำลังต่อสู้อยู่คนเดียว....อยากเป็นกำลังใจให้
เข้าใจสัจธรรมของมนุษย์.....แต่ยังยอมรับไม่ได้....ทำไมหรือ
นั้นนะสิ.....ทำไงดี....กับความเจ็บปวดนี้....
จะทนได้นานซักแค่ไหนกันนะเรา.....
เป็นคนเห็นแก่ตัวที่รั้งท่านไว้.....
อยากให้ท่านอยู่กับเราไปก่อน.....บางทีท่านจะคิดอย่างนั้นหรือเปล่านะ?...
อดทนอีกหน่อยได้ไหม...อย่าเพิ่งจากกันไป....
เพียงยังอยู่เคียงข้างกันไปก่อน.... ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
เราเห็นแก่ตัวไปไหม...ท่านต้องต่อสู้อยู่ตัวคนเดียว....
ท่านต้องเจ็บอยู่คนเดียว....ไม่จริงหรอก...เจ็บเหมือนกัน...เจ็บมากด้วย
ทำไมนะ....ไม่อยากให้ท่านเจ็บ....แต่ไม่อยากให้ท่านจากไปเช่นกัน....
ควรทำอย่างไรดี...กับความเจ็บนี้...จะทนได้เหมือนท่านไหมนะ?...
จะทนได้นานแค่ไหนกันเชียว..ทั้งเราและท่าน....
จะทนรั้งท่านไว้นานขนาดไหนกันหนอ....เรา....
ความเจ็บปวดของเราคนไม่ได้ถึงครึ่งของท่าน....
อดทนจนกว่าจะหายนะท่าน.....กำลังใจของเรานั้น...มีให้เสมอ
ขอเพียงอย่าทิ้งกันไป...ขอแค่นั้น.....มันคงเป็นเรื่องยาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น